Drs. Pieter van Kampen bezocht China in overleg met Open Doors. Zijn boek De kerk van China; het mandaat van de hemel is een driedelig opgezet standaardwerk waarin de geschiedenis van China aan de orde komt, alsmede impressies van bezoeken en gesprekken met China-kenners.

De auteur stelde bij de presentatie van zijn boek, onder andere dat de Driezelf Vaderlandslievende Kerk na het emeritaat van bisschop Ding niet bestuurd wordt door theologen maar door niet-theologisch geschoolde partijleden van de harde lijn. Hij voegt daaraan toe dat bij hun installatie een van de hoogste partijleiders aanwezig was. Deze Li Ruihan sprak de hoop uit dat "godsdienstige kringen het religieuze beleid van partij en regering nauwkeurig zouden begrijpen en uitvoeren". Van Kampen: "Dat zijn onheilspellende woorden in de huidige Chinese situatie. Men kan zich afvragen of het toeval is dat Dings aftreden samenvalt met een hard uitgevoerde, goed gecoördineerde campagne om huisgemeenten te dwingen tot registratie".

Pieter van Kampen draagt zijn boek op aan Anne van der Bijl, "bijbelsmokkelaar, bemoediger van vervolgde christenen wereldwijd, inspirator van velen in de 'Vrije Wereld', oprichter van Open Doors, wijze vriend en leermeester".

Van Kampen geeft een beschrijving van de geschiedenis van de zending vanaf de zevende eeuw tot vandaag. De schrijver gebruikt een citaat van dr. Jonathan Chao dat als het ware tegelijk het thema van het boek is: "In China is het bloed der martelaren inderdaad geworden het zaad van de kerk". Door lijden hebben Chinese christenen de vernieuwende kracht van Christus ervaren. Het boek getuigt van wonderen maar ook van veel valse wind van leer. Van een corrupte staatskerk die ook ernstige voorgangers en gemeenteleden kent, en van huisgemeenten die soms dicht en soms verder van de Schrift af leven

Het  gedeelte over de Protestantse zending in China, begint bij hem in hoofdstuk 12  bij Robert Morrison (1782-1834).  Morrison was ook degene die de Bijbel in het Chinees heeft vertaald.

Over de huisgemeenten zegt Pieter van Kampen dat ze drie noden hebben:
1. Er zijn te weinig voorgangers met voldoende kennis en inzicht; training is dus heel hard nodig, maar wie kan die geven?
2. Er zijn te weinig Bijbels en andere christelijke lectuur.
3. En er is (per definitie) te weinig contact met de kerk buiten China; men is al met al verschrikkelijk geïsoleerd. 

In zijn boek besteed van Kampen ook een paragraaf (p. 204-205) aan Nederlanders in China, waarbij hij gebruikt maakt van dezelfde bron als ik grotendeels gedaan bij, nl. de publicaties van de broers Cees en Paul van der Laan.

Robert Doornenbal schreef voor het blad Opbouw een recensie over De kerk van China onder de titel: Het wonder van de 20ste eeuw.

In datzelfde blad geeft Pieter van Kampen zelf ook een samenvatting wat wij kunnen leren van Chinese christenen, nadat hij eind 1996 twee weken in Hong Kong en Beijing heef doorgebracht, om materiaal te verzamelen voor zijn boek. Tijdens dat verblijf heeft hij met een aantal leiders of leden van christelijke gemeenschappen contact gehad. Zijn persoonlijke contacten zijn voornamelijk met leden van de Huiskerk-beweging geweest, de vanouds vervolgde groeperingen die desondanks veruit de grootste groei meegemaakt hebben. Zij hebben stellig hun zwakheden, vele zelfs; toch kan men vooral uit hun ervaringen diverse lessen trekken.
http://www.opbouwonline.nl/artikel.php?id=6411 en ttp://www.opbouwonline.nl/artikel.php?id=6445